انسان مدرن در بیزاری و رویگردانی از اساطیر و معنویت مختار و آزاد است ، اما این امر به او بستگی دارد تا گنجینه ی پردازش تصاویری که در خود دارد را از نو بیدار سازد و آنان را زنده سازدتا بر سیمای ناب و اصالت آغازین شان تفکر کند و پیام آنها را دریابد. سقراط در تیاتتوس به شیوه ی زایشگری بر ذهن کار میکند و تفکراتی را بوجود می آورد که خود شخص نمی دانست که از آنها برخوردار است. نویابی و بازیابی خود به خود کهن الگو های نمادپردازی باستانی رویدادی مشترک در همه ی انسانها بدون در نظر گرفتن نژاد و محیط تاریخی و جغرافیایی است.

تقدس زدایی تدریجی و فزاینده ی انسان مدرن ،محتوا و معنای زندگی معنوی و روحانی او را بدون انفصال و قطع سر چشمه های تصورات و انگاره های او دگرگون کرده و هنوز میزان زیادی از درهم ریختگی های اسطوره ای در نقاط غیر قابل کنترل ذهن او زنده هستند و این تصاویر تنزل و تقلیل یافته تنها نقطه ی رهسپاری و غیریت احتمالی برای احیای روحانی و معنوی انسان مدرن را نشان می دهد. در واقع بازیابی یک اسطوره شناسی تمام کمال هنوز در معمولترین و روزمره ترین زندگی انسان معاصر نهفته است و از اهمیت زیادی برخوردار است.

 

                                                                                        <  میرچا الیاده >